หายไปนานหลังจากโพสได้แค่สองเรื่องแป๊ปเดียวก็จะสิ้นปีแล้วก็ตามสไตล์ของบล๊อกนี้ตามชื่อ ตอนแรกคิดว่าหลังจากว่างงานแล้วจะมีเวลาโพสได้บ่อยขึ้นแต่เอาเข้าจริงพอพ่อแม่มาอยู่ด้วยเลยต้องแบ่งเวลามาดูแลท่านกลายเป็นไม่ว่างยิ่งกว่าก่อนซะงั้น ที่ว่ามาก็แค่ส่วนหนึ่งหลักๆ ก็คือขี้เกียจนั่นละ เวลาว่างที่พอจะมีอยู่น้อยนิดก็หมดไปกับการอ่านนิยาย (ตอนเด็กๆ ผมติดการ์ตูนซื้อไว้เต็มบ้านจนแม่บ่น ตอนทำงานเคยติดละครหลังข่าวเพราะดูเป็นเพื่อนแม่จนติดซะเอง เคยติดหนังแผ่นเพราะไม่ค่อยได้เข้าโรงหนังบ้านก็ไม่มีเคเบิ้ลหรือจานดาวเทียม จนมีดิจิตอลทีวีเลยมาติดซีรี่ย์ต่างประเทศอีก หลังๆ นี่ติดนิยายออนไลน์แทนทีวีก็ไม่ค่อยได้ดู พวกเว็บโซเชียลก็ไม่ค่อยได้เล่น) อีกเรื่องก็คือผมเป็นพวกฟุ้งซ่านปกติก็สื่อสารกับคนอื่นไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว เคยคิดว่าเขียนเรื่องๆนึงไม่ยากเท่าไหร่แต่ถึงจะมีเรื่องที่ไว้ในใจแล้วก็เถอะพอเริ่มพิมพ์ก็เรียบเรียงเรื่องไม่ถูกพาออกทะเลไปซะงั้นเข้าเรื่องกันดีกว่า
ตั้งแต่เด็กเรื่องงานบ้านงานเรือนผมไม่เคยแตะซักอย่าง อย่าว่าแต่กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้าเลย กินข้าวเสร็จก็ไม่เคยล้างจาน ตื่นนอนก็ไม่เคยจัดที่นอน อ่านหนังสือเสร็จก็กองไว้ตรงนั้นใช้ชีวิตไร้ระเบียบสุดๆ เพราะมีคนทำให้ตลอดพอมาอยู่คนเดียวถึงได้แตะงานบ้านบ้าง เรื่องรอบตัวก็ไม่ค่อยใส่ใจเสื้อผ้าก็ไม่เคยซื้อเอง ไปไหนก็จำทางไม่ได้ ขึ้นรถเมล์ก็ไม่เป็นจนพ่อสายตาไม่ดีขับรถไม่ได้เลยเดินไปกลับโรงเรียนแทนอยู่หลายวันกว่าจะขึ้นรถเมล์เป็น (เที่ยวนึงก็ราวๆ กิโลครึ่งได้) แต่ก็ยังจำถนนหนทางไม่ค่อยได้ไปไหนไม่ค่อยถูกอยู่ดี
เรื่องอาหารก็เหมือนกันถึงแม้ว่าการกินของอร่อยจะเป็นหนึ่งในความชอบของผมแต่ผมเป็นคนเลือกกินและกินของยากอย่างข้าวกลางวันที่โรงเรียนนี่กินไม่ได้เลยเดือดร้อนที่บ้านต้องเอาปิ่นโตมาให้อีก ภายหลังถึงจะกินอาหารนอกบ้านได้มากขึ้นบ้าง บรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่รู้จักคุ้นเคยกับผมบ้างอาจจะมองว่าผมเป็นนักกินที่น่ากลัวแต่ถ้าสังเกตดีๆ แล้วผมก็มีดีแค่กินเร็วแค่นั้น ด้วยความเร็วที่ดูเหมือนแทบจะไม่ได้เคี้ยวและกินไม่หยุดทำให้ดูเหมือนเป็นคนกินเก่งแต่ผมกลับกินไม่จุเท่าไหร่ ถึงจะกินเร็วแต่ก็อิ่มเร็วฉะนั้นไม่ต้องกลัวที่จะร่วมโต๊ะกับผมหรอกครับ มันเป็นวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตที่เลือกกินแบบผมในการเอาชีวิตรอดบนโต๊ะอาหารโดยการแย่งสิ่งที่ตัวเองกินได้ก่อน ส่วนการทำอาหารนั้นไม่เคยแตะเลยจนตอนที่แม่ป่วยไม่ได้เข้าครัวแล้วแรกๆ ก็ซื้อกินบ้างนานๆ เข้าอาหารแถวบ้านก็กินซ้ำๆ จนเบื่อบางอย่างก็ไม่ถูกปากทำให้แม่กินได้น้อยบวกกับการที่อยากให้กินอาหารที่มีประโยชน์กับสุขภาพบ้างเลยเริ่มที่จะทำอาหารกินเอง ทำไปทำมาชักจะเริ่มชอบรู้สึกสนุกกับการคิดว่าจะทำอะไรกินดี ทำออกมาแล้วรสชาติจะเป็นอย่างไร ที่ไม่ชอบก็ตอนล้างทำความสะอาดหล้งทำเสร็จนี่แหละครับ
เนื่องจากผมไม่เคยเรียนเคยหัดมาก่อนอาศัยแรงบันดาลใจจากรายการครัวกากๆ ที่เคยดูว่าการทำอาหารไม่ได้ยากอย่างที่คิด ปกติผมก็เริ่มจากของที่มีในครัวว่าจะทำอะไรได้บ้างถ้าไม่มีค่อยคิดว่าจะกินอะไรจากนั้นก็หาสูตรคร่าวๆ ว่าใช้อะไรบ้างตามเน็ตบ้างตามหนังสือบ้างแต่ไม่ต้องเอาเป๊ะเรื่องส่วนผสมก็ปรับเปลี่ยนเอาตามสะดวกบางอย่างก็เปลี่ยนใช้อย่างอื่นแทน บางอย่างก็ตัดออก บางอย่างก็เพิ่มเข้ามาแล้วแต่ว่ามีอะไรเหลือหรือซื้อหาอะไรได้บ้างหรือไม่ก็ทดลองตามความอยาก ปริมาณก็กะเอาไม่เคยตวงวัดทำไปชิมไปขั้นตอนหรือวิธีการทำก็ปรับเอาตามที่คิดหรืออุปกรณ์ที่มีทำใหม่อีกครั้งก็คงไม่เหมือนเดิมเรียกได้ว่าทุกจานเป็นอาหารจานเดียวในโลก..มั๊ง ทำเอานึกถึงสมัยเป็นนักกีฬาตอนไปเก็บตัวที่โรงอาหารมีอยู่ร้านนึงสั่งเมนูเดียวกันแต่ละวันได้อาหารไม่เคยซ้ำ ตอนนั้นยังแปลกใจว่าแบบนี้มาเปิดร้านได้ยังไงตอนนี้มาคิดดูบางทีแม่ครัวอาจเป็นแบบเดียวกับผมก็ได้ทดลองทำไปเรื่อยแล้วแต่คิด
อย่างเมื่อหลายวันก่อนผมเผลอตัวไปซื้อไก่คาราเกะมาสองแพ๊คเพราะซื้อ 1 แถม 1 มาคิดได้ตอนกลับมาบ้านว่ากว่าจะกินหมดก็นานกินไก่ทอดทุกวันคงเอียนแย่เก็บไว้นานๆ ก็ไม่ดีเลยลองเปลียนรสชาติไก่ทอดธรรมดาดูบ้างในตู้เย็นมีสับปะรดกระป๋องเปิดแล้วกับหอมใหญ่เกือบครื่งหัว (มีส่วนดำๆ อยู่หน่อยพอตัดออกเลยเหลือไม่ถึงครึ่ง) อยู่เมือวานนี้เลยได้ "ฮาวายเอี้ยนคาราเกะ" มาหนึ่งจานเนื่องจากผมไม่อยากใช้น้ำมันมากเพราะเปลืองแล้วก็ไม่อยากเก็บน้ำมันเก่าก็เลยเอาไก่มาผัดเนยแล้วเข้าหม้ออบแทน จากนั้นก็เอาหอมใหญ่หั่นชิ้นผัดเนยตามด้วยพริกหวาน สับปะรด มะเขือเทศสับ (ซื้อมะเขือเทศมาเพิ่ม) เติมซอสมะเขือเทศ เกลือป่น น้ำ ผงปรุงรสไก่ ออริกาโน่ ผัดเสร็จราดไก่ทอด ส่วนอีกจานอยากได้อาหารที่เป็นน้ำๆ และให้มีผักบ้างไปหาซื้อผักแต่ไม่มีที่ถูกใจไปเจอเห็ดว่าจะทำซุปเห็ด จำได้ว่ามีเห็ดหอมสดเหลือในตู้เย็นสองดอกว่าจะซื้อเห็ดฟางแต่สุดท้ายได้เห็ดแชมปิยองสดมาแทนเลยลองหาข้อมูลส่วนใหญ่มีแต่ซุปครีมเห็ดเลยต้องแปลงสูตรเองเป็นซุปใสข้น เอาเห็ดแชมปิยองผ่าซีก ก้านเห็ดกับเห็ดที่เหลืออีกนิดหน่อยสับเพื่อเพิ่มความข้น เห็ดหอมสองดอกฝานบางๆ จะได้ดูเยอะๆ หัวหอมที่เหลือจากทำไก่มาสับ กับหั่นมันฝรั่งลูกเล็กครึ่งหัวสุดท้ายเป็นชิ้นเล็กๆ จะได้นิ่มไวซุปข้นขึ้นไม่ต้องใช้แป้ง เอาทั้งหมดมาผัดเนยให้หอมเติมน้ำใส่ผงรสไก่ต้มให้เดือด อ้อเติมเกลือป่นกับซอสหอยเจ (เป็นซอสเห็ดหอมผสมแป้งให้ข้นคล้ายซอสหอยนางรมซื้อมาตอน 1 แถม 1 มาตั้งนานแล้วยังไม่หมดขวดแรกเลย) เพื่อปรุงรสและเพิ่มกลิ่นเห็ดหอมโรยผงกระเทียมแต่งกลิ่นนิดหน่อย (ขี้เกียจปอกเปลือกกระเทียมใช้แบบนี้ทำซุปสะดวกดี) เติมพริกไทยเล็กน้อยคนปิดฝาน้ำจะได้ไม่แห้งต้มให้เดือดซักพักจนน้ำซุปข้น น่าเสียดายที่ไม่ได้เก็บรูปไว้แต่พ่อกับแม่ชอบซุปนะกินข้าวได้หมดจานกับสองอย่างเกลี้ยงอิ่มไปอีกมื้อ ส่วนวันนี้ว่าะพักไก่ทอดไปกินปลากระป๋องส่งท้ายปีแทนจบแค่นี้ก่อนสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าโชคดีทุกท่านครับ 🙋🎉
ตั้งแต่เด็กเรื่องงานบ้านงานเรือนผมไม่เคยแตะซักอย่าง อย่าว่าแต่กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้าเลย กินข้าวเสร็จก็ไม่เคยล้างจาน ตื่นนอนก็ไม่เคยจัดที่นอน อ่านหนังสือเสร็จก็กองไว้ตรงนั้นใช้ชีวิตไร้ระเบียบสุดๆ เพราะมีคนทำให้ตลอดพอมาอยู่คนเดียวถึงได้แตะงานบ้านบ้าง เรื่องรอบตัวก็ไม่ค่อยใส่ใจเสื้อผ้าก็ไม่เคยซื้อเอง ไปไหนก็จำทางไม่ได้ ขึ้นรถเมล์ก็ไม่เป็นจนพ่อสายตาไม่ดีขับรถไม่ได้เลยเดินไปกลับโรงเรียนแทนอยู่หลายวันกว่าจะขึ้นรถเมล์เป็น (เที่ยวนึงก็ราวๆ กิโลครึ่งได้) แต่ก็ยังจำถนนหนทางไม่ค่อยได้ไปไหนไม่ค่อยถูกอยู่ดี
เรื่องอาหารก็เหมือนกันถึงแม้ว่าการกินของอร่อยจะเป็นหนึ่งในความชอบของผมแต่ผมเป็นคนเลือกกินและกินของยากอย่างข้าวกลางวันที่โรงเรียนนี่กินไม่ได้เลยเดือดร้อนที่บ้านต้องเอาปิ่นโตมาให้อีก ภายหลังถึงจะกินอาหารนอกบ้านได้มากขึ้นบ้าง บรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่รู้จักคุ้นเคยกับผมบ้างอาจจะมองว่าผมเป็นนักกินที่น่ากลัวแต่ถ้าสังเกตดีๆ แล้วผมก็มีดีแค่กินเร็วแค่นั้น ด้วยความเร็วที่ดูเหมือนแทบจะไม่ได้เคี้ยวและกินไม่หยุดทำให้ดูเหมือนเป็นคนกินเก่งแต่ผมกลับกินไม่จุเท่าไหร่ ถึงจะกินเร็วแต่ก็อิ่มเร็วฉะนั้นไม่ต้องกลัวที่จะร่วมโต๊ะกับผมหรอกครับ มันเป็นวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตที่เลือกกินแบบผมในการเอาชีวิตรอดบนโต๊ะอาหารโดยการแย่งสิ่งที่ตัวเองกินได้ก่อน ส่วนการทำอาหารนั้นไม่เคยแตะเลยจนตอนที่แม่ป่วยไม่ได้เข้าครัวแล้วแรกๆ ก็ซื้อกินบ้างนานๆ เข้าอาหารแถวบ้านก็กินซ้ำๆ จนเบื่อบางอย่างก็ไม่ถูกปากทำให้แม่กินได้น้อยบวกกับการที่อยากให้กินอาหารที่มีประโยชน์กับสุขภาพบ้างเลยเริ่มที่จะทำอาหารกินเอง ทำไปทำมาชักจะเริ่มชอบรู้สึกสนุกกับการคิดว่าจะทำอะไรกินดี ทำออกมาแล้วรสชาติจะเป็นอย่างไร ที่ไม่ชอบก็ตอนล้างทำความสะอาดหล้งทำเสร็จนี่แหละครับ
เนื่องจากผมไม่เคยเรียนเคยหัดมาก่อนอาศัยแรงบันดาลใจจากรายการครัวกากๆ ที่เคยดูว่าการทำอาหารไม่ได้ยากอย่างที่คิด ปกติผมก็เริ่มจากของที่มีในครัวว่าจะทำอะไรได้บ้างถ้าไม่มีค่อยคิดว่าจะกินอะไรจากนั้นก็หาสูตรคร่าวๆ ว่าใช้อะไรบ้างตามเน็ตบ้างตามหนังสือบ้างแต่ไม่ต้องเอาเป๊ะเรื่องส่วนผสมก็ปรับเปลี่ยนเอาตามสะดวกบางอย่างก็เปลี่ยนใช้อย่างอื่นแทน บางอย่างก็ตัดออก บางอย่างก็เพิ่มเข้ามาแล้วแต่ว่ามีอะไรเหลือหรือซื้อหาอะไรได้บ้างหรือไม่ก็ทดลองตามความอยาก ปริมาณก็กะเอาไม่เคยตวงวัดทำไปชิมไปขั้นตอนหรือวิธีการทำก็ปรับเอาตามที่คิดหรืออุปกรณ์ที่มีทำใหม่อีกครั้งก็คงไม่เหมือนเดิมเรียกได้ว่าทุกจานเป็นอาหารจานเดียวในโลก..มั๊ง ทำเอานึกถึงสมัยเป็นนักกีฬาตอนไปเก็บตัวที่โรงอาหารมีอยู่ร้านนึงสั่งเมนูเดียวกันแต่ละวันได้อาหารไม่เคยซ้ำ ตอนนั้นยังแปลกใจว่าแบบนี้มาเปิดร้านได้ยังไงตอนนี้มาคิดดูบางทีแม่ครัวอาจเป็นแบบเดียวกับผมก็ได้ทดลองทำไปเรื่อยแล้วแต่คิด
อย่างเมื่อหลายวันก่อนผมเผลอตัวไปซื้อไก่คาราเกะมาสองแพ๊คเพราะซื้อ 1 แถม 1 มาคิดได้ตอนกลับมาบ้านว่ากว่าจะกินหมดก็นานกินไก่ทอดทุกวันคงเอียนแย่เก็บไว้นานๆ ก็ไม่ดีเลยลองเปลียนรสชาติไก่ทอดธรรมดาดูบ้างในตู้เย็นมีสับปะรดกระป๋องเปิดแล้วกับหอมใหญ่เกือบครื่งหัว (มีส่วนดำๆ อยู่หน่อยพอตัดออกเลยเหลือไม่ถึงครึ่ง) อยู่เมือวานนี้เลยได้ "ฮาวายเอี้ยนคาราเกะ" มาหนึ่งจานเนื่องจากผมไม่อยากใช้น้ำมันมากเพราะเปลืองแล้วก็ไม่อยากเก็บน้ำมันเก่าก็เลยเอาไก่มาผัดเนยแล้วเข้าหม้ออบแทน จากนั้นก็เอาหอมใหญ่หั่นชิ้นผัดเนยตามด้วยพริกหวาน สับปะรด มะเขือเทศสับ (ซื้อมะเขือเทศมาเพิ่ม) เติมซอสมะเขือเทศ เกลือป่น น้ำ ผงปรุงรสไก่ ออริกาโน่ ผัดเสร็จราดไก่ทอด ส่วนอีกจานอยากได้อาหารที่เป็นน้ำๆ และให้มีผักบ้างไปหาซื้อผักแต่ไม่มีที่ถูกใจไปเจอเห็ดว่าจะทำซุปเห็ด จำได้ว่ามีเห็ดหอมสดเหลือในตู้เย็นสองดอกว่าจะซื้อเห็ดฟางแต่สุดท้ายได้เห็ดแชมปิยองสดมาแทนเลยลองหาข้อมูลส่วนใหญ่มีแต่ซุปครีมเห็ดเลยต้องแปลงสูตรเองเป็นซุปใสข้น เอาเห็ดแชมปิยองผ่าซีก ก้านเห็ดกับเห็ดที่เหลืออีกนิดหน่อยสับเพื่อเพิ่มความข้น เห็ดหอมสองดอกฝานบางๆ จะได้ดูเยอะๆ หัวหอมที่เหลือจากทำไก่มาสับ กับหั่นมันฝรั่งลูกเล็กครึ่งหัวสุดท้ายเป็นชิ้นเล็กๆ จะได้นิ่มไวซุปข้นขึ้นไม่ต้องใช้แป้ง เอาทั้งหมดมาผัดเนยให้หอมเติมน้ำใส่ผงรสไก่ต้มให้เดือด อ้อเติมเกลือป่นกับซอสหอยเจ (เป็นซอสเห็ดหอมผสมแป้งให้ข้นคล้ายซอสหอยนางรมซื้อมาตอน 1 แถม 1 มาตั้งนานแล้วยังไม่หมดขวดแรกเลย) เพื่อปรุงรสและเพิ่มกลิ่นเห็ดหอมโรยผงกระเทียมแต่งกลิ่นนิดหน่อย (ขี้เกียจปอกเปลือกกระเทียมใช้แบบนี้ทำซุปสะดวกดี) เติมพริกไทยเล็กน้อยคนปิดฝาน้ำจะได้ไม่แห้งต้มให้เดือดซักพักจนน้ำซุปข้น น่าเสียดายที่ไม่ได้เก็บรูปไว้แต่พ่อกับแม่ชอบซุปนะกินข้าวได้หมดจานกับสองอย่างเกลี้ยงอิ่มไปอีกมื้อ ส่วนวันนี้ว่าะพักไก่ทอดไปกินปลากระป๋องส่งท้ายปีแทนจบแค่นี้ก่อนสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าโชคดีทุกท่านครับ 🙋🎉
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น